Bu insanların nasıl davrandığına bakmaksızın anormalliğin bir kişinin olması gerektiği gibi davranmadığı, hissetmediği ya da düşünmediği durumları kapsadığı anlamına gelir.
Dedemin sinirden suratı kızarmıştı. Necati tam bir güvercini dişine götürürken elinden kapıp kafese geri koydu. Bir yandan da,"Fesuphanallah! Fesuphanallah..."diye söyleniyordu.
Ne zaman uçuk bir düsüncenin pesine takilsam hep aynı. tepkiyi verirdi: "Yapamazsunnn..." O boyle dedikge aslan inadim kabarr, ben de "'Yaparımmmm..." demeye baslarım.
Babamın zor anlarda bize önerdiği çözümleri hatırladım. "Düşene yardım edin,bir tekme de siz vurmayın,gerçek mutluluk başkalarının yüzündeki gülümsemededir,komşun açsa tok yatılmaz."gibi peş peşe yüzlerce cümle kurabilirdi.
Bizim evde her yeni gün farklı olaylara gebedir. Her sabah sıradan standart işlerle başlar -kahvaltı gibi- sonrasında olacakları ise kimse tahmin edemez. Ben dahil.